ilustracja: Marcelina Cychol
cztery „Wiersze o pojęciach”
AGNIESZKA WOLNY-HAMKAŁO
chromosom
najpierw był człowiekiem
potem mu od spodu urósł strączek grochu
który przebił oczy
wszystko dziś widzi w czerwonych planetach
rozrzuconych jak krążki krupiera
dialekt
Rób to i nie aż cienie wypadną przez okna.
Co jest dobro, co zło. Wpompuj życie w pojęcia.
Jest głośno, trwa cyfryzacja szarańczy.
Trzmiel wbija hak w podniebienie łowcy.
Zwęź mnie w stożek, znów mi się udziela
podniecenie storczyków. Marsz kwiatów trwa,
lwie paszcze strzelają w górę jak igły w ognisku.
wstęga mobiusa
nad ranem jego córka kołysze się pod ziemią:
czuje, że światło na górze rozwija się powoli
jak gumowy język lalki Everest.
Cierpliwie trawi grudkę po grudce.
Widzi tylko czarne klawisze
i odwrócony widnokrąg korzeni.
Na szyi nosi ciężarek.
Kiedy zapłoną przedmioty
– będzie bezpieczna,
a wtedy jej wizja roziskrzy się
jak podziemna gwiazda
i wreszcie
zajmie więcej
miejsca
strategia
będąc chmurą kolorowych muszek i much
które albo są z cukru albo się mu oddają
skupione szczególnie by nakarmić kwiaty
ale nie być szklanką wczorajszej herbaty
idziemy się tulić obciągać i tulić
zapalać światła w pokojach łazienkach
Agnieszka Wolny-Hamkało – poetka, autorka powieści i sztuk teatralnych. Doktorantka IBL PAN.
Członkini zespołu badawczego Archiwum Kobiet IBL PAN. Redaktorka i współzałożycielka społeczno-
poetyckiego pisma „Zakład. Magazyn”. Redaktorka „Notatnika Literackiego”. Kuratorka literacka
Międzynarodowego Festiwalu Opowiadania.
Marcelina Cychol – https://www.instagram.com/marcela.cychol/