ilustracja: Susanne Szombara

Cztery wiersze z nadchodzącej książki „Żertwy”

Antonina Tosiek

neogotyk

Uchylić się przed ciosem

można w dół albo na boki.

Są szczeliny w sklepieniu,

są granaty, krzyże, żebra

i prószą, prószą, widzisz?

 

Pan dał nam dym. Dał las

i twarze świętych w gotyckich

kościołach. Wola

to wróżka-zębuszka

połykających na sucho

tabletki jak żwir, jak rzęsę;

Słyszę, jak mnie woła,

przekręca imiona

i obśmiewa porażki.

 

Jestem jednią, jestem koniunkcją,

jestem twarzą w muszli,

jestem wierzchem dłoni,

nieprzetrawioną żółcią

i smrodem w kolorze fluo,

UV Pollock.

 

Jestem jednią!

Jestem cielcem,

 

składam żertwę.

zwrot ku przedmiotom

już prawie wie, skąd ten smród,

powietrze rwane nożyczkami do

drobiu, szuka cię, źródło, czeka cię;

 

wstrzymuje w płucach

na pamiątkę,

pęcznieje,

                         bo trwa,

koncentruje

        kolejne  tworzywa;

 

maleńka kulko polepionych odchodów,

która skryłaś się w gardle

podsuwacza dla seniorów,

gdzie byłaś,

kiedy przez dwa dni lokalizowała

przyczynę;

 

dlaczego jej to

robicie: kuleczko, szyjko, mazio?

gnoza

proste równoległe: górowanie słońca, dobre i złe bakterie, oksytocyna, topografia języka,

ruchy frykcyjne, instynkt przetrwania, potem mrużenie oczu przed światłem

 

tamta strona: drut|mundur|ciche kroki|ślepe szlaki

moja strona: na przykład niemądrze się zakochać  | bać się bólu  |  kupić nóż do chleba

 

zamieszkałam daleko od lasu

rozbijam obcasem oblodzoną kałużę

nie potrafię już inaczej myśleć o mrozie

zakładam rękawiczki

mówię: poszłabym do kina

przytulam matkę

jestem nieostrożna i tłukę kieliszek

 

nazwij to

naturalizm 101

trupioblady cumulus prosi

upuść pliki tutaj

(

niematerio durny losie z liter

sieć wypluwa chomicze kołowrotki

trafiają w punkt

w ciepluteńki brzuch

 

otwieram riley na przypadkowej stronie wraca do mnie kiedy ostrożnie

jak najostrożniej zdejmuję prześcieradło z materaca przeciw odleżynom

i zwijam je w kokon

żaden drobny deszcz płatków złuszczonej skóry nie trafia na podłogę

)

 

 

potem puszczam

Antonina Tosiek – Poetka, krytyczka, badaczka XX-wiecznej diarystyki ludowej. Doktorantka w Zakładzie Antropologii Literatury UAM. Laureatka Studenckiego Nobla w kategorii literatura i dziennikarstwo. Autorka debiutanckiej książki poetyckiej pt. storytelling nominowanej do Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius. Powyższe wiersze pochodzą z książki żertwy, która ukaże się pod koniec roku 2024.

Susanne Szombara – https://www.instagram.com/susanneszombara/