ilustracja: Chania Jurkowska
Cztery wiersze
Małgorzata Osowiecka-Szczygieł
Pet sematary
Ten poranek to naprawdę może być taki obraz:
samochód wielki jak świat podjeżdża
i zabija wszystkie dzieci w okolicy.
Kumasz to – rozgniata je. Niech mi to ktoś po pracy wyjaśni,
że nigdy już nie obejrzę z tobą horroru.
Nie dasz im zbyt wiele
Nie umiesz, bo nie znasz.
To nieoswojone lasy, dzikie pustynie, zwierzęta niczyje.
Interwencja kryzysowa w buszu:
tam pomagasz brudnymi rękami, jesteś żywą
moskitierą, krople potu na twoim czole
swędzą, woda musi być zważona, to nie twoje,
nie może pęknąć, uważaj.
Dingo umrze od twojego mięsa.
Going postal
Coś się skrada i nigdy nie było większe.
Króliki parzą się za głośno, by myśleć.
Farmerka obrzeza
kolbę, rozbieranie kukurydzy piątą godzinę,
ich palce w kolcach wiecznych kaktusów bolą,
jeden z nich wziął nóż i tańczy ze skalpem.
To ciężka praca: mówią do siebie.
Podobno do studni wrzuca się papierosy i grzechy.
Zachodzące słońce oświetla czerwone dłonie,
ślina z osoczem użyźnia pola,
zwycięzcy czekają na świt,
przecierając karki krowom.
Moje odbicie
Sól morska to tylko przyspiesza.
Za każdym razem dno szybciej wysycha.
Ryby jedzą azbest i promieniują,
a ja nie daję im niczego,
ani planktonu,
ani miłości.
Przyszłość jest sinym
brzuchem ryby.
Małgorzata Osowiecka-Szczygieł (ur. 1990) – poetka, psycholożka i wykładowczyni; doktorka nauk społecznych. Wydała dwie książki poetyckie: Plama na świecie (Muzeum Jana Kochanowskiego w Czarnolesie, 2023) jako pokłosie konkursu „debiutJana” oraz Molochy i mola (Stowarzyszenie Pisarzy Polskich, Oddział w Łodzi, 2024). Za swój debiut poetycki otrzymała III nagrodę w XX Ogólnopolskim Konkursie Literackim „Złoty Środek Poezji”. Nominowana do Nagrody Głównej w konkursie im. Jacka Bierezina (2021) i finalistka projektu Biura Literackiego „Pierwsza książka wierszem” (2022). Mieszka w Sopocie.
Chania Jurkowska – https://www.instagram.com/chania18cm/