po dniu zmęczonym umęczonym na ostatnich nogach godzin
żeby nie chciała słuchać moich żalów uskarżeń niepotrzebnych
żeby nie chciała mnie pocieszać po dniu do sedna wydrążonym
przyjdę z powrotem albo nie na pewno
żeby nie chciała na mnie patrzeć zdejmować twarzy warstwa po warstwie
po dniu przez pamięć odtrąconym wytrąconym z równowagi godzin
żeby zechciała wyjść do mnie z ciała
trajektoria
wyżłobię w tobie ścieżkę ekstazy dotrę do bazy twoich danych
połamię kody odkryję dostęp rozewrę mięśnie roztworzę kości
wyżłobię w tobie strumienie lgnące palcem po plecach ponaślepuję
z tej pajęczyny zrobię ci kokon i zawrę w dreszczach skóry okno
wyżłobię w tobie trakty uniesień oddzielę rozkosz od przytomności
na trajektorii przez przestrzał ciała znaki pojętne wyżłobię w tobie
Maria Cyranowicz (ur. 20 maja 1974 w Warszawie) – polska poetka i krytyczka literacka. Ukończyła polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. Laureatka Nagrody dla Młodych Krytyków im. Ludwika Frydego (1999). Była redaktorem literackim nieistniejącego już dwumiesięcznika „Meble”, poświęconego nowoczesnej sztuce i literaturze. Sygnatariuszka „Manifestu neolingwistycznego”, ogłoszonego 3 grudnia 2002 roku w warszawskiej Przestrzeni Graffenberga. Dawniej jedna z redaktorek warszawskiego czasopisma literackiego „Wakat”, które zajmowało się propagowaniem tendencji awangardowych w sztuce i literaturze. Wiersze i artykuły krytyczne publikowała m.in. w „Studium”, „Czasie Kultury”, „Fa-Arcie”, „Twórczości”, „Ha!arcie”, „Tekstach Drugich” oraz prasie codziennej. Autorka pięciu książek poetyckich, współredaktorka (obok Pawła Kozioła) antologii „Gada !zabić?. Pa]n[tologia neolingwizmu”, a także (wraz z Joanną Mueller i Justyną Radczyńską) antologii poezji kobiet (1989-2009) „Solistki”. Obecnie pracuje w VIII Liceum Ogólnokształcącym im. Władysława IV w Warszawie jako nauczycielka języka polskiego.