Pierwszym błędem było porzucenie perkusji

w wieku lat trzech

Drugi błąd przyszedł po pierwszej komunii

w szpitalnej izolatce o trzech łóżkach

pępowina pierwszy raz naciągnięta

kuty grubą igłą między kręgi

powinienem być gotowy

a nie byłem

Stało się tak:

w izolatce było nas trzech chłopców

Nastolatek szef i Średniak czyli ja i Mały chłopczyk

pewnej nocy długo po zgaszeniu świateł

Mały chłopczyk budzi mnie

Szczur mówi w łazience jest Szczur

każę mu iść spać ale

nie wierzę we własny autorytet i wstaję

Cóż

bydlę jest ogromne

większe niż my dwaj z najdłuższym na świecie ogonem

owiniętym wokół sedesu

zamykam drzwi

Idę do Szefa

ten każe iść spać lecz też nie ufa

sobie wstaje otwiera i zamyka drzwi nawet szybciej

chce żebym wołał pielęgniarkę dyżurną

zanim poukładam sobie jak zawołać Szef nie wytrzymuje

i sam ją woła idźcie spać szczura nie ma mówi dyżurna ale

nie wierzy i otwiera

i tak dalej

ostatnim który widzi Szczura

jest stary wąsaty stróż

Stróżowi szczur uwierzył gdy tylko go zobaczył i uciekł

zasypiałem bojąc się czy da radę dopłynąć

do przyjaznego sedesu

Wiadomo

nie ma cudów nie zostalibyśmy Towarzyszami

za wąskie na to rury życia

Ale

mogłem go wypuścić

by obalił diagnozy

by przegryzł kable

pola magnetycznego

zeżarł książki

wstąpił do ONZ

zmiażdżył

obowiązek szkolny

wypuścił z nor

rakiety

zjadł Saturna

i Rosję

by stukiem

pazurów

wydobył

z zimnej podłogi starego dziecięcego szpitala w Lublinie

jej muzykę