ilustracja: Kamila Świrska
Trzy wiersze z książki „Sekstans”
Miłosz Fleszar
U
Naciągam cięciwę i puszczam. To głód wicia się
bez kręgosłupa, epileptyczny rytuał,
w którym chcę jedynie czcić słońce,
patrzeć na wyżymające się wieże.
Ich widok ciągnie wspomnienie kończyn
na sznurkach, dni, kiedy udawałem,
że moja uważność jest krągłym owocem.
Tymczasem piłuje ściany, przecieka przez
kolejne posadzki, by dotrzeć do źródła.
Fałdy
Wiązanie zerwane pod ziemią, blizna brata
całowana przez korkociąg. Słuchałaś,
jak mięśnie ściągały zaćmienie,
moment pędu – za kolorem nieba,
zapachem lukrecji oraz palonego drewna.
A czas? Przypominał szlifierkę.
Śpiewałaś w jego lodowatym narzeczu,
sczerniałym podniebieniu i pępku,
w którym przekrzykują się jeziora.
Śpiewałaś, a melodia małpowała ogień,
wpijała się w skroń.
Piętra, drzwi, Izabela
Pożodze obmywanej przez ocean.
Rękom obejmującym stolicę.
Kraliçe, regina.
To właśnie koralik, który sturlał się po schodach,
ukazał nam tornado w piwnicy. Jego kończyny,
zwisające z nich ogrody, mosty tańczące wokół
wydłużających się cieni. Tentáculos, noche.
Königin, rainha.
Płomień zlizuje zieleń okolicznych wsi.
Rzeki wykręca się w czułym objęciu.
Sangre azul, longer and longer tentacles.
Chciałaś być prowadzona po omacku nad Elbę,
moczyłaś stopy w Odrze o świcie. Bez brania
jeńców. Zdmuchując wioski. Wspinałaś się.
Symulowany ból, uśmiech przy stogu siana.
Pomarańcza. Słodki miąższ. Tkanka.
Czemu horyzont pruje ci się w ustach,
gdy podnosisz kopułę katedry?
Mylisz ją z pokrywką od imbryka?
Przez twoje żyły przepływa Sardynia.
Historia popiołu na skórze.
Kręgosłup urwany kwiatu.
Miłosz Fleszar (ur. 2002) – zadebiutował książką poetycką “Sekstans”. Nominowany do nagrody głównej w XXVIII konkursie im. Jacka Bierezina. Laureat Połowu poetyckiego w 2022.
Kamila Świrska – https://www.instagram.com/k.swirska/