ilustracja: Tomek Paszkowicz
Pięć wierszy
RAFAŁ GAWIN
W APOGEUM ABSURDU
nikt nie jest bardziej konserwatywny niż wyznawca awangardy
Georges Braque
żyli krótko i szczęśliwie
nie przegapili momentu
by się rozstać
DO WYTARCIA MOKRYCH SNÓW, DO ZEBRANIA TWOJEGO STRACHU
A Tribute to „Brulion” VII, feat. Piotr Gajda
– Wracam na ring.
– Jako ręcznik?
OSTATNI BASTION ROMANTYZMU
Może w tobie jest błąd,
który chcesz naprawiać u innych.
Pierwszy polski położny
Tak łatwo kojarzyć pornografię z depresją;
a jeśli to sielanka, w której śmierć, jak w życiu,
zdarza się przypadkiem?
DAJ SPOKÓJ. DRUGA STRONA MEDALU
Miej wyjebane, to będzie ci zabrane.
Podręcznik do matematyki, bezklasowy
Kot jest ciekawy wszystkiego.
To nie człowiek, by go wszystko nudziło.
DZIADERSKO ODOŚMIELONA WYOBRAŹNIA PYTA O EKSPERYMENT W POEZJI,
A MNIE DRĘTWIEJĄ NOGI NA TRONIE, CZYLI SEDESIE
A Tribute tu „Brulion” VIII, feat. Bartłomiej Majzel
Więzienie może deprawować ludzi,
rozbudzając najgorsze skłonności ludzkiej natury.
Philip G. Zimbardo
– Eksperymentuję w życiu. W wierszu mogę to co najwyżej zapisać.
Rafał Gawin (ur. 1984) – Poeta, konferansjer, korektor, recenzent wewnętrzny, blurbista i animator kultury. Pracuje w Domu Literatury w Łodzi jako instruktor, inspektor RODO i gołąb pocztowy, działa w Stowarzyszeniu Pisarzy Polskich Oddziale w Łodzi jako sekretarka, skarbnik i grantobiorca. Ostatnio wydał poemat gastryczny Jem mięso (Warszawa 2019) i postmiłosne Wiersze dla koleżanek (Justynów 2022); szykuje Ofertę bezzwrotną. Przeciw brandzlotechnice (Wrocław 2023), z którego to zbioru-wyboru pochodzą niniejsze traktaty.
Tomek Paszkowicz – artysta post-performatywny wywodzący się z rodziny o zróżnicowanym doświadczeniu klasowym. Tematy istotne w jego twórczości to nierówności społeczne, tożsamości klasowe i postkolonializm. Jego prace był pokazywane m.in. w Narodowej Galerii Sztuki Zachęta, CSW Zamek U-Jazdowski, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku