w głowie: skręć mnie jak sznur, przeszyj wzdłuż rdzeń

skup się, sklej, zgnieć jak sklejki płat, wejdź w to nacięcie

to twoje miejsce: rzeźb je, weź na desce we wnęce 

za węgłem na warsztat • jestem 

całkiem sprytny wihajster z atestem

twoi ludzie na robocie kręcą refren:

             masz dobrego bita? 

             idealnie mamy linie 

             można rozciąć to na belce

             można uzupełnić podciąg

jesteś godzinę drogi stąd: mogłabym wsiąść w coś i 

pójść się rżnąć gdzie bądź, znamy mocne chemie, ostre

narzędzia, kręci się grzech-o! • przejdzie, przejdzie 

przejdzie konceptem

              łapiesz to w lot tam, gdzie teraz jesteś

              tak bardzo beze mnie, połącz kropki

              i chwyć, trzymaj na pełnej

to wchodzi z kliknięciem, inaczej nie działa • inaczej nie 

klei się • inaczej się nie chce, ty nie chcesz, ja też nie

weź mnie bez cięć, bez spięć, bez “zaufaj, jestem 

architektem” (i wiertarka: ty, ty, ty • tęsknić jest tak 

śmiesznie, wciąż jakby jest mnie dwie: każda woła

jestem twoja, zrób to zanim wszystko jebnie)