kupujemy tylko taką poezję,

która ma wartość komercyjną.

Bo potem kurzy się bez sensu

na magazynie.

Podaję następną

i znowu chowa się za kotarką,

żeby pokazać ją tajemniczemu znawcy.

Po chwili śmiejemy się prawie do łez.

Dzięki tamtemu tajemniczemu dzisiaj

stać nas na kawę i bułki.

Racja, że tych,

co znają się na rzeczy,

trzeba trzymać za kotarką,

mówię,

odbieram swoje drobne.

A co jak ten znawca

to szatan,

który chce mnie oskubać

z dobrych książek?

A może jednak w tych książkach

tkwi szatan,

to on nadyktował poetom

ich wszystkie najlepsze wiersze!

Wciąż nie wiem,

z pewnością

jestem

oszukany

albo zbawiony.